خدا حافظ برای

روزها رفت و ماهها گذشت. ساعت ها ثانیه ها تکرار شد اما باز رویای داشتن تو به حقیقت نپیوست. پاییز زرد و زمستان سپید سپری شد و بهار سبز فرا رسید ولی باز از تو خبر هیچ نیامد. نکنه در نقطه ای دور یاد مرا به فراموشی سپردی و یا شاید بین سفر، کسی اسم مرا از لابه لای کوله بار خستگی هایت ربوده. ای زیبای دست نیافتنی هنوز تا دور دست ها رد پای رفتنت پیداست. کاش بودی و می دیدی جاده هم اکنون دگر برای تو مضطرب است. جاده ای که روزی بوسه گاه قدم های تو بود

نازنینم بی تو اینجا افق سرخ است و غروب ذره ذره اندوه نبودنت را به قلب پریشانم می نشاند. باورش سخت است نبودنت با من ولی شاید تقدیر این است که هست. کاش می دیدی من هنوز در خم و پیچ جاده ها چشم به راه نشسته ام گرچه می دانم بهار هم می رود و باز من می مانم و انتظار دیدار تو

رویای من بی تو سکوتم فریاد است. سکوت را بشکن و فضا را پر کن از طنین زیبای آمدنت

برگرد تا هنوز دیر نیست برگرد

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن

ببین هم گریه هام از عشق .چه زندونی برام ساختن

خداحافظ گل پونه .گل تنهای بی خونه

لالایی ها دیگه خوابی به چشمونم نمی شونه

یکی با چشمای نازش دل کوچیکمو لرزوند

یکی با دست ناپاکش گلای باغچمو سوزوند

تو این شب های تو در تو . خداحافظ گل شب بو

هنوز آوار تنهایی داره می باره از هر سو

خداحافظ گل مریم .گل مظلوم پر دردم

نشد با این تن زخمی به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم

از این فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم

نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی

تو که بیدار بیداری بگو از شب چی می دونی

تو این رویای سر دم گم .خداحافظ گل گندم

تو هم بازیچه ای بودی . تو دست سرد این مردم

خداحافظ گل پونه . که بارونی نمی تونی

...طلسم بغضو برداره .از این پاییز دیوونه خداحافظ

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام

خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید

به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس

نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها

بدونی بی تو و با تو، همینه رسم این دنیا
خداحافظ خداحافظ
همین حالا
خداحافظ